Test Inleiding 5/10
De beschermingsomvang is een centraal concept in het intellectuele eigendomsrecht.Z odra vaststaat dat een bepaalde prestatie beschermd wordt rijst immers de vraag hoever die bescherming reikt. Daarbij wordt wel onderscheiden tussen materiële en formele beschermingsomvang. Bij de formele beschermingsomvang valt bijvoorbeeld te denken aan de duur van het betreffende monopolie. Bij de materiële beschermingsomvang gaat het om het object van bescherming.
Wat bedoelen we nou met dat begrip “beschermingsomvang”?
- A Dan doelen we op de mate waarin een rechthebbende tegen inbreuk kan optreden.
- B Dan doelen we op de situatie dat men zich alleen tegen identieke overname van de prestatie kan verzetten.
- C Dan doelen we op de tijdsduur waarvoor het betreffende recht bescherming biedt: bij een lange duur (bijv. in het merken-, auteurs- en octrooirecht) spreekt men dan van een ruime beschermingsomvang.
Dit is juist. De beschermingsomvang definieert de kring van bescherming die men geniet (tegenover inbreukmakers).
Elk intellectueel eigendomsrecht heeft een bepaalde beschermingsomvang. Met beschermingsomvang wordt het bereik van het IE-recht aangegeven: hoever gaat het, wanneer valt een gelijkende prestatie van een ander (lees: een concurrent) onder het IE-recht van de rechthebbende, en wanneer niet meer? Wanneer iets binnen de beschermingsomvang van het betreffende IE-recht valt, dan is er sprake van inbreuk. Valt het er buiten, dan is er geen inbreuk en is de ander in beginsel vrij om de betreffende immateriële prestatie te gebruiken. Het vaststellen van de beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht is de kern van ieder IE-geding (zoals de zaak op de kaft van het boek Van Idee naar IE). De argumenten van de eiser (een IE-rechthebbende, bijv. een octrooihouder) en de gedaagde (een vermeende inbreukmaker) hebben vaak een hoog welles/nietes gehalte. Het is de rechter die in zo’n geding uiteindelijk knopen doorhakt. Welke elementen spelen nu een rol bij het vaststellen van de beschermingsomvang? De beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht wordt bepaald door drie factoren: het wettelijk inbreukcriterium, de wettelijke beperkingen en de uitleg daarvan door de rechter. VINI paragraaf 1.3.3.
Nee, dat is onjuist. Vrijwel nooit is de bescherming van een intellectueel recht eperkt tot identieke overname. Dat zou een té grote afbreuk doen aan de bescherming van een intellectueel eigendomsrecht.
Elk intellectueel eigendomsrecht heeft een bepaalde beschermingsomvang. Met beschermingsomvang wordt het bereik van het IE-recht aangegeven: hoever gaat het, wanneer valt een gelijkende prestatie van een ander (lees: een concurrent) onder het IE-recht van de rechthebbende, en wanneer niet meer? Wanneer iets binnen de beschermingsomvang van het betreffende IE-recht valt, dan is er sprake van inbreuk. Valt het er buiten, dan is er geen inbreuk en is de ander in beginsel vrij om de betreffende immateriële prestatie te gebruiken. Het vaststellen van de beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht is de kern van ieder IE-geding (zoals de zaak op de kaft van het boek Van Idee naar IE). De argumenten van de eiser (een IE-rechthebbende, bijv. een octrooihouder) en de gedaagde (een vermeende inbreukmaker) hebben vaak een hoog welles/nietes gehalte. Het is de rechter die in zo’n geding uiteindelijk knopen doorhakt. Welke elementen spelen nu een rol bij het vaststellen van de beschermingsomvang? De beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht wordt bepaald door drie factoren: het wettelijk inbreukcriterium, de wettelijke beperkingen en de uitleg daarvan door de rechter. VINI paragraaf 1.3.3.
Neen. Beschermingsduur is iets anders dan beschermingsomvang.
Elk intellectueel eigendomsrecht heeft een bepaalde beschermingsomvang. Met beschermingsomvang wordt het bereik van het IE-recht aangegeven: hoever gaat het, wanneer valt een gelijkende prestatie van een ander (lees: een concurrent) onder het IE-recht van de rechthebbende, en wanneer niet meer? Wanneer iets binnen de beschermingsomvang van het betreffende IE-recht valt, dan is er sprake van inbreuk. Valt het er buiten, dan is er geen inbreuk en is de ander in beginsel vrij om de betreffende immateriële prestatie te gebruiken. Het vaststellen van de beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht is de kern van ieder IE-geding (zoals de zaak op de kaft van het boek Van Idee naar IE). De argumenten van de eiser (een IE-rechthebbende, bijv. een octrooihouder) en de gedaagde (een vermeende inbreukmaker) hebben vaak een hoog welles/nietes gehalte. Het is de rechter die in zo’n geding uiteindelijk knopen doorhakt. Welke elementen spelen nu een rol bij het vaststellen van de beschermingsomvang? De beschermingsomvang van een intellectueel eigendomsrecht wordt bepaald door drie factoren: het wettelijk inbreukcriterium, de wettelijke beperkingen en de uitleg daarvan door de rechter. VINI paragraaf 1.3.3.